Książka Sławomira Kalbarczyka jest pierwszą biografią polityczną Kazimierza Bartla (1882–1941), która ukazuje się ponad 70 lat od jego tragicznej śmierci.
Kim był jej bohater? To postać nieco zapomniana – zupełnie niesłusznie. Przekonuje o tym chociażby wyliczenie stanowisk pełnionych przez Bartla w okresie II Rzeczypospolitej. Był m.in.: szefem kolejnictwa wojskowego w okresie walk o granice Odrodzonej Rzeczypospolitej, ministrem kolei żelaznych w czasie wojny polsko-bolszewickiej, posłem na sejm przez większą część lat dwudziestych, pięciokrotnym premierem w czteroleciu po zamachu majowym, ministrem wyznań religijnych i oświecenia publicznego na przełomie 1926 i 1927 r., wreszcie senatorem w ostatnich dwóch latach istnienia II Rzeczypospolitej.
Choć nie był „klasycznym” piłsudczykiem, w ciągu kilku lat po zamachu majowym został jednym z najbliższych współpracowników Marszałka. Surowy w ocenie ludzi Piłsudski tak o nim mówił po dymisji czwartego gabinetu Bartla 16 kwietnia 1929 r.: „Panie Kazimierzu! Wśród wielu rzeczy, które przeżyłem w ostatnich latach, ty byłeś tym, który mi najwięcej pomagałeś”.
Życie tej wybitnej postaci, nie tylko znaczącego polityka, lecz także znakomitego uczonego zajmującego się szczególnym działem matematyki – geometrią wykreślną – przerwała wojna. Jako jedyny szef rządu II Rzeczypospolitej został rozstrzelany przez Niemców.
Publikacja w ramach centralnego projektu badawczego IPN „Ziemie polskie pod okupacją 1939–1945”
szczegóły
http://ipn.gov.pl/…/0007/1…/Kazimierz_Bartel_spis_tresci.pdf
